ضرورت تصحیح مجدد دیوان عمادی شهریاری (با تأکید بر آسیب‌شناسی تصحیح)

تصحیح میراث مکتوب در ادبیات کهن ضرورتی است که باید بر اساس روش­شناسی علمی، شناخت معیارهای تصحیح و نگاه انتقادی به متن صورت گیرد؛ تنها از این راه است که می­توان به تصحیح متن پرداخت یا آسیب­های موجود در تصحیح متنی را بازشناخت و به تصحیح مجدد آن اقدام کرد. در این نوشتار تلاش بر آن است با بررسی انتقادی دیوان عمادی شهریاری علاوه بر بیان اجمالی کاستی­های این تصحیح، به آسیب­­هایی اشاره شود که مصحح را در قرائت و ضبط ابیات دچار لغزش کرده‌­است. معرفی و تقسیم­بندی این آسیب­ها می­تواند مصححان نوکار را از خطاهای احتمالی مصون دارد و راه را بر لغزش­های مشابه ببندد. این آسیب­ها در پانزده عنوان کلی تقسیم­بندی شده‌است و برای هر کدام شواهدی از دیوان عمادی شهریاری به تصحیح ذبیح‌الله حبیبی نژاد ذکر شده‌است.